Od lat klasyka gier pojedynkowych w Polsce i nie tylko. Mimo, że posiada tryby dla większej ilości graczy, to zdecydowana większość partii to pojedynki. O grze napisano już chyba wszystko. Z naszej strony dodamy, iż jesteśmy właścicielami edycji 2.5 w starej szacie graficznej, natomiast mechanicznie to ten sam tytuł. Mimo upływającego czasu, niech o popularności i gigantycznej regrywalności tytułu świadczą takie fakty jak: wciąż wydawane nowe armie, zarówno te oficjalne jak i fanowskie; cyklicznie organizowane są turnieje, na które zjeżdżają gracze z całego kraju, gra obecna jest chyba we wszystkich gamesroomach, wypożyczalniach i pubach z planszówkami. Jedna z najlepszych gier pojedynkowych.

Osobiście nie jestem fanem tej gry. Jest to gra pojedynkowa (proszę nie wierzyć w to że można grać w 3 lub 4 osoby - można, ale jest to słabe) w klimacie post-apo. Zarządzamy jedną z kilku dostępnych frakcji a następnie rozkładamy jednostki na heksagonalnej planszy (zaczynając od lokalizacji naszej bazy). Część jednostek walczy dystansowo, część wręcz, a część jest tarczami. (ważne: zasieciowany sieciarz niesieciuje :P). Każda jednostka ma też inicjatywę (będzie walczyła wcześniej lub później i jeśli wcześniej zginie to nie zada obrażeń). Podsumowując żeby wygrać trzeba mieć trochę szczęście (bo losuje się żetony), a trochę trzeba umieć planować walkę (wraz z poświęceniem jednostek i przyjęciem ciosu). Zagrać zagram, ale nie porwała mnie i nie do końca rozumiem jej "kultowości".