Na początek trochę o wykonaniu gry. W pudełku znajdziemy bardzo funkcjonalny insert składający się z dwóch części. Pierwsza mieści karty i plansze graczy. Druga natomiast kafelki i znaczniki. Każdy rodzaj zasobów i kafelków ma osobne wgłębienie, dzięki czemu łatwo zachować porządek i szybko przygotować grę do rozgrywki. Dodatkowo insert na plastikowe przykrycie, więc nic nie wysypie się i nie będzie latać po pudełku. Sam insert można wyjść z pudełka, położyć na stole i używać jako zasobnik podczas gry. Drewniane znaczniki bardzo dobrze wykonane, karty standardowej grubości, kafelki i planszetki na grubej tekturze. Gra ogólnie bardzo miła dla oka. Oprócz instrukcji znajdziemy zeszyt z notatką historyczną, można się dowiedzieć dużo ciekawych rzeczy. Polecam lekturę w przerwie od rozgrywki. Jest to jedna z łatwiejszych gier strategicznych. Jeśli ktoś chciałby spróbować gry z elementami rozwoju, walki, draftu kart i zarządzania surowcami, to jest to świetna gra na start. Potem można przejść do bardziej zaawansowanych tytułów. Gra zawsze była na mojej liście gier do zagrania, ale nie była w najwyższym priorytecie. Jak tylko w nią miałam okazję zagrać, to od razu pożałowałam że nie zagrałam w nią wcześniej. Po rozgrywce oczywiście zaopatrzyłam się w swój egzemplarz oraz dodatek Automato.

Celem graczy jest rozwój własnego imperium poprzez odkrywanie nowych terenów, budowanie miast, rezydencji i pałaców, pozyskiwanie surowców i rozwijanie manufaktur, prowadzenie bitew i zdobywanie terytoriów. Gra kończy się po trzech erach, a zwycięzcą zostaje gracz z najwyższą liczbą punktów zwycięstwa. Gra wyróżnia się kolorową i przyciągającą wzrok oprawą. Drewniane elementy, takie jak jednostki wojskowe czy pałace, są starannie wykonane i różnią się kształtem oraz kolorem dla każdego gracza. Gra może być trudna dla początkujących graczy ze względu na złożoność zasad. Bardzo przyjemnie się grało

Gra Brazil: Świt Imperium jest to gra ekonomiczno-cywilizacyjna, w której przez trzy ery wcielamy się w jednego z monarchów. Naszym głównym celem jest rozbudowa miasta i ekspansja naszego wojska na miasta przeciwników, aby wypełnić karty misji. Wygrywa osoba która osiągnie najwięcej punktów, a punktujemy tu praktycznie za wszystko, za każdy wybudowany budynek, za każdą zrekrutowaną jednostkę, za rozwój manufaktury, za zakup kart obrazów, za eksplorację kafelków odkryć, za wypełnienie kart misji oraz za niektóre złote karty. Ciekawym rozwiązaniem w grze jest umacnianie akcji poprzez rozwój manufaktur co powoduje, że dana akcja zapewnia dodatkowe profity lub zyskuje obniżenie kosztu jej aktywacji. Dodatkowo wypełnienie karty misji powoduje przejście do kolejnej epoki oraz dodatkowy profit w postaci umocnienia jednej wybranej akcji poprzez odwrócony znacznik akcji. Sprytnym pomysłem jest mechanizm ruchu naszej jednostki po mapie o jeden heks, który możemy wykonać podczas każdej naszej akcji oraz dodatkowy ruch wynikający z planszy gracza przypisany do wykonywanej przez nas akcji. Fajnym rozwiązaniem jest akcja reforma budynków, ponieważ każdy budynek jest dwustronny i każda z tych stron produkuje inny rodzaj dóbr, więc wykonując ww. akcję możemy albo uzyskać dobra już z wybudowanego kafelka lub go obrócić i pozyskać inny rodzaj surowców. Czasem taka akcja może ułatwić również realizacje kart misji. Dużym plusem jest również dołączona do gry broszura „garść historii” opisująca historyczny rys postaci występujące w grze. Gra naprawdę jest ładnie wykonana zaczynając od rysunków na kartach, a na znacznikach graczy kończąc. Z minusów wymienię skalowalność gry, im więcej graczy tym gra nabiera rumieńców, ale jest to okupione wydłużeniem czasu gry. Wbudowany wariant solo w grze jest statyczny i po kilku rozgrywkach może się znudzić, można rozwiązać ten problem dodatkiem do gry Automato, ale nie maiłem okazji wypróbować. Zwłaszcza, że za wariant solo obecnie dodatkowo musimy dopłacić około 60 zł. Brazil: Świt Imperium jest grą drugiego kroku i dla niedoświadczonego gracza może na początek być za trudna. Reasumując gra jest naprawdę dobra, ale porównując ją z innymi tytułami to Brazil nie wyróżnia się zbytnio na tle konkurencji i może po kilku partiach się trochę znudzić. Grze brakuje tego czegoś co zapewniało by chęć obcowania z nią nieco dłużej. Wielka szkoda, że gra nie posiada dodatków poza wariantem solo, może wtedy uzyskałaby ostatni szlif. Po kilku rozgrywkach stwierdziłem, że nie czuję potrzeby aby Brazil: Świt Imperium był w mojej kolekcji, ale ostatecznie zasługuje na ocenę 7/10.

To jest dobra gra 4x wbrew wszelkim opiniom które przeczytałem. Mechanicznie gra jest dobrze zaplanowana. Wykonywanie akcji jest wielopłaszczyznowe i trzeba to dobrze planować. Trzeba dbać o surowce, przeszkadzać wojskiem przeciwnikom a jednocześnie pilnować swojego imperium, konsekwentnie dbać o swój cel. Całościowo wszystko się zazębia w zgrabną grę ekonomiczną. Pomimo prostych rzeczy które się dzieją gra daje pomyśleć szczególnie w kluczowych momentach. Eksterminacja choć płytka jest kluczowa w osiągnięciu większej ilości punktów. Zdecydowanie gra przypadła mi do gustu jako luźna lub rodzinna gra cywilizacyjna.

Gra ma bardzo dużo zasad i dużo rzeczy dzieje się na raz przez co trochę ciężko czasami się połapać. Często omijałyśmy w pośpiechu akcje ruchu. Wykonana jest bardzo porządnie i wygląda na stole ślicznie. Szkoda że postaci są tak bardzo podobne i nie wprowadzają jakiś dużych zmian. I szkoda że nie ma faworyzacji gracza który jako pierwszy wykona cele. Nie czuję też jakiejś potrzeby walki ponieważ też nie zachęca mnie nic do tego za bardzo. Czas na pudełku zdecydowanie za długi, w 2 osoby gramy w godzinkę na spokojnie. Reszta tej gry to naprawdę same plusy. Sliczna porządna i bardzo dynamiczna. System rozwoju akcji też bardzo mi się podoba. No i lubię jak do końca gry nie wiadomo kto wygrywa. Jest tyle sposobów na zdobycie punktów że można obrać naprawdę różne ścieżki co uważam za świetne rozwiązanie. Trzeba jednak lepiej ograć grę i kilka razy przeczytać zasady żeby napewno ogarniać jak to wszystko działa i robić to sprawnie :) moim zdaniem Khora jako gra cywilizacyjna sprawdza się jednak jakoś przyjemniej ale to kwestia gustu