Zwierzęcy front: Spiski, piski i przyciski

Dla kogo jest “Zwierzęcy front”? Myślę, że jest to gra dla zarówno początkujących graczy jak i miła odskocznia dla tych bardziej doświadczonych. W tak małym pudełku znajduje się duża ilość zaciętych rozgrywek, które przyniosą wiele satysfakcji i emocji. Przydaje się do rozgrzania grupy przed ciężkim tytułem. Zasady gry zostały opisane w umiarkowanie przystępny sposób. Gra jest dobrze zbalansowana, a losowość nie stanowi przeszkód w obmyślaniu znaczących ruchów. Rundy są szybkie i satysfakcjonujące, a przy okazji pełne strategicznej głębi (oczywiście proporcjonalnie na tyle na ile da się wykombinować w ciągu parominutowej bitwy). Czuje się ryzyko wykładania kolejnych kart i chęć jego podjęcia, aby dokopać przeciwnikowi. Interakcji między graczami jest sporo, ale nie jest niesamowicie “wredna” - jedynie jedna karta umożliwia pozbawienie karty przeciwnika, a pozostała interakcja ogranicza się do “odwracania” kart. Regrywalność znajduje się na niewysokim poziomie, jednak niemal zawsze któryś z graczy żąda rewanżu. Zdecydowanie grze można przypisać “syndrom kolejnej partii”. Niestety klimat gry nie powala i motyw średnio został odzwierciedlony przez mechaniki gry. Kilka kart frakcji wywiadu daje poczucie infiltracji ręki przeciwnika, ale to nie wystarcza do przeniesienie gracza w świat gry. Jednak należy mieć na uwadze, że krótkie rozgrywki mają niski potencjał immersyjny. Za to gra nadrabia bardzo dobrze funkcjonującą mechaniką. Zdecydowanie polecam!