Zrozumienie zasad punktacji i działania wydarzeń wymaga chwili, dlatego gracze po pierwszej rozgrywce mają sporą przewagę nad nowicjuszami – wiedzą już, jak wydarzenia potrafią zmienić przebieg gry. Pomocnicze karty mają neutralną językowo symbolikę, ale bez wyjaśnień ikonografia nie jest od razu oczywista. Punkty w trakcie rozgrywki oznaczamy żetonami – można mieć nawet wynik poniżej zera. Również przy końcowym podliczeniu korzystamy z żetonów. Dobranie jednorazowo ponad 80 punktów w żetonach przy dobrze skompletowanych wynalazcach daje ogromną satysfakcję. Gra dobrze działa w każdym składzie, również na dwie osoby – wtedy szczególnie ważne staje się odczytywanie intencji jedynego przeciwnika. Przy pięciu graczach jest to trudniejsze, trzeba bardziej reagować na bieżącą sytuację na stole, co utrudnia planowanie długofalowej strategii. Z przyjemnością sięgnę po Mesos jeszcze niejeden raz. Fajna gra na wyjazdy, ale trzeba przepakować z wielgachnego pudełka do czegoś mniejszego. ~ Bartek

Just ok (jak to ostatnio na Planszowych Newsach było :D). Mesos to karcianka. Ja lubię karcianki. Mamy tutaj draft kart, jak zawsze różne rodzaje, spoko mechaniki na kartach (od takich co dają nam surowce, zapewniają punkty, zbieramy sety, a niektóre nawet musimy wykarmić). Plus gra ma system wydarzeń, które włączają o rundę oraz na końcu gry punktowania za pewne rzeczy. Co ważne - można mieć sporo punktów ujemnych :) I gra byłaby ogólnie naprawdę spoko (nawet szata graficzna daje radę), gdyby nie regrywalność. Po dwóch rozgrywkach kuleje fakt, że znamy już wydarzenia na pamięć. Ich różnorodność jest tak mała, że po 4 łącznie partiach nie mam ochoty do niej wracać. Być może i liczę trochę na to, dodatki coś tutaj zmienią :) I co ciekawe - znacznie bliżej było mi do tej gry (draft, wygląd, karty) niż do Hutana, a to do tej drugiej gry zasiądę chętniej :)