Jedna z wielu charakterystyk dobrej gry planszowej? To, że swoją tematyką, klimatem czy historią zachęca do głębszego poznania przedstawionego w niej świata. Dokładnie tak było z grą Kutná Hora - w tak ciekawy sposób wkręciła nas w historię wydobycia srebra, że aż nakłoniła nas do zwiedzenia miasta! I tak, dzięki grze, odkryłyśmy cudowne miasteczko Kutná Hora, które nie tylko zachwyciło nas swoim średniowiecznym klimatem, ale i pielęgnowaną tu swoją srebrną historią i tradycją. Ale nie o miasteczku tu dziś mowa, a o grze, która... zachwyciła nas równie mocno! Kutná Hora to rasowa gra euro. Będziemy w niej rozwijać rosnące na znaczeniu na skalę światową miasto, budując budynki publiczne, budynki gildii i oczywiście kopalnię srebra, która zwiększa nam wydobycie rudy. Do tego lud miasta podjął się budowy majestatycznej katedry św. Barbary, co polepszy reputację poszczególnych gildii i daje spore dodatkowe korzyści. Głównym źródłem dochodu jest tu rozbudowa miasta - budynki gildii zwiększają produkcję surowców, a tym samym nasz dochód. Proces ten jest jednak wieloetapowy i wymaga dokładnego zaplanowania i przygotowania - musimy kupić działkę, uzyskać pozwolenie, a dopiero potem postawić budynek. Dobry plan i dobra kalkulacja są tu kluczowe - jako, że wybieramy jedną z dwóch akcji na dwustronnej karcie, niektóre z nich w kolejnych turach zrobią się niedostępne, co bardzo trzeba brać pod uwagę, żeby się nie zablokować. Do tego działania graczy nieustannie zmieniają sytuację na rynku - wydobycie rośnie, popyt rośnie, więc niektóre ceny rosną, a inne spadają... Trzeba bardzo uważnie śledzić każdą zmianę i na bieżąco przeliczać ceny, a w razie czego mieć zapas pieniędzy gdyby nagle wartość surowców wzrosła - to jest naprawdę gra ekonomiczna pełną parą! Akcji do wyboru nie ma tutaj może dużo, ale każdy z graczy będzie szedł jednak trochę inną drogą, w zależności od przydzielonych na początku gry gildii - dostępne będą tylko niektóre budynki, dotyczą nas tylko niektóre surowce. Mimo to, działania wszystkich graczy wpływają na siebie nawzajem, niekoniecznie negatywnie; czasem potrafią zmniejszyć nasze koszta lub zwiększyć dochody, a czasem przynieść punkty - bardzo podoba nam się tutaj tego typu interakcja, dzięki której gra w każdej turze "żyje". Gra, jak każde euro, opiera się na wymianie, budowie i przeliczaniu; jest dla nas jednak na tyle unikatowa, że udało jej się wyróżnić spośród podobnych sobie tytułów. Kutná Hora to nazwa, do której zdecydowanie będziemy chciały wrócić - zarówno w grze, jak i w realu!

Kutna Hora, jak taka historycznie ciekawa miejscowość w Czechach. Gra o budowaniu miasteczka i kopaniu kopalń. Bardzo ekonomiczna, gdzie ciągle zmieniający się popyt i podaż modyfikuje cenę kupna i sprzedaży surowców. Cały czas brakuje zasobów albo ruchów, każda tura przeciwnika zmieniaja coś na mapie albo na "giełdzie". Względnie krótka, pół godziny na gracza. Rozegrałem 2 partie, niby w inny sposób, a kończyłem z podobnym wynikiem i wciąż nie wiem co i jak mógłbym zrobić lepiej. Napewno bym jeszcze spróbował. Polecam.

Chciwa Hora Pomimo swoich uproszczeń i śmiesznostek Kutná Hora jest najbardziej ekonomicznym euraskiem, w jaki mam przyjemność grywać. Jeśli szukacie innowacyjnego euro z dużą interakcją, to jest wasze El Dorado. Niewidzialna ręka zasad nakreśla tylko ramy w jakich przedsiębiorczy gracze wykuwają swój los. Pod względem tego, jak potoczy się rozgrywka, na czym będzie się zarabiać, z czego punktować, to praktycznie sandbox. Reszta jest spekulacją. Tutaj nie gra się pasjansa. Raczej pokera. Bardzo wiele zależy tu od poczynań samych graczy. Większy wpływ na to w jakich warunkach przyjdzie graczom konkurować, jak przedstawia się ich pozycja względem rywali, oferuje tylko Hegemony. A to zawodnik wagi ciężkiej. Ceny wszystkich dóbr regulują prawidła popytu i podaży zarządzane przez sprytny tekturowy kalkulator. Ta diabelska machina bierze pod uwagę nawet przesycenie rynku oraz interwencjonizm magistratu. Wartość działek w mieście zależy od sąsiedztwa. Zysk w punktach za budynki określa dopasowanie symboli do okolicznej zabudowy. Pod ziemią toczy się rywalizacja o przewagi w sztolniach bogatych w gwiazdki. Ten nacisk na podkreślanie wagi zarządzania abstrakcyjnymi ikonkami to jeden z najbardziej klasycznie eurowatych elementów gry. Poza torami bydynków i torem reputacji rzecz jasna. Tak na marginesie, to zszargana reputacja skutkuje ujemnymi punktami, co jest fajne i całkuem umoralniające. Kutnej Horze nie ma fizycznych zasobów. Owoce własności środków produkcji są czystą abstrakcją, niemal złudzeniem. Całą produkcję od razu przelicza się na gotówkę. Nie wydajesz drewna czy kamienia, żeby postawić łaźnię. Płacisz kasę w zależności od wartości materiałów budowlanych. Tanie drewno oznacza, że miasto rośnie jak na drożdżach. Drogie drewno wstrzymuje inwestycje w nieruchomości oraz rozwój kopalni. A o cenie drewna decydują ci, którzy mogą zapewnić jego podaż i obniżyć cenę. Często trzeba podjąć decyzję, czy zwlekać z postawieniem drogiego budynku, skoro jest szansa, że ktoś się połasi na punkty za sąsiedztwo i wybuduje tartak, czy robić dochód, kiedy brakuje dosłownie kilku groszy. Jednym z klasycznych zagrań jest postawienie zakładu kamieniarskiego tuż przed tym, kiedy ktoś musi zebrać dochód, a produkuje dziesięć materiałów budowlanych, więc teraz ich wartość spada z trzech do dwóch. Nikt nie broni podglądać na kalkulatorze, jak zmienią się ceny po wystawieniu budynku na planszę. Apka robi to domyślnie. Ponieważ każdy z inwestorów ma wpływ na trzy z pięciu gildii, zawsze ktoś jedzie jedną nogą na cudzym wózku. Ruda zawsze pozostaje w toksycznej relacji do srebra. Kiedy jedno tanieje, drugie idzie w górę. Jak ktoś kontroluje zarówno górników i mincerzy, to mu się to auto balansuje, ale od niego zależy ile grosza włoży do kieszeni drugi udziałowiec w srebrze. Nic tak pięknie nie tłumaczy, czym jest biurokracja od Kutnej Hory. Żeby cokolwiek postawić w mieście, trzeba kupić działkę, następnie nabyć prawa do budynku. Dopiero potem można budować. A i to pod warunkiem, że w międzyczasie niecwzrosła cena budulca i teraz jest się kilka groszy za krótkim. Za pozwolenie na wzięcie żetonu budynku ze stosunku na dalszej pozycji w ruchomej wystawcę płaci się cenę rynkową dokumentów. To samo tyczy się zezwolenia na dotrudnienie górników. Trzeba doliczać koszt biurokracji. Fluktuacja wartości papierków urzędniczych to już czysty cyrk. Na ich cenę wpływa poziom produkcji ze wzniesionych budynków i rosnące zapotrzebowanie. To jest zgodne z mechaniką gry i jednocześnie zbyt logiczne, żeby było prawdziwe. Biurokracja tak nie działa. Podatki w Kutnej Horze wyglądają lepiej niż w rzeczywistości. Rosną wraz z liczbą budynków publicznych, podnosi je też obecność zakładów niektórych gildii oraz zbożny wysiłek budowania katedry. Nie ma co płakać nad opróżnioną sakiewką, bo to też wynik decyzji graczy. Bez ogródek gra uczy, że korumpowanie miejskich urzędników to droga do pewnego sukcesu. Tu się rajców kupuje. Po ustalonej cenie. Bo to jest lobbing. Kutná Hora to gra radzenia sobie z konsekwencjami poczynań growych współbiesiadników. Tak sobie zarobicie, jak sobie pościelicie. Dostajecie do zabawy kretowisko i tylko od was zależy, ile srebra z niego wyciśniecie. W jednej grze bardziej opłaci się ryć pod miastem niczym krety w amoku. W drugiej rozgrywce miasto stanie się areną zmagań deweloperów i punktowych spekulantów. Najważniejsze, że gdy gra się bez kart wydarzeń, to rozgrywkę determinuje praktycznie zerowa losowość ograniczona tylko do ułożenia kafelków w stosach. Wszystko w rękach spekulantów.

Szturmem wpadła mi do kolekcji i solidnie siadła wśród wspolgraczy. Pięknie wydane euro o rozwoju średniowiecznego ośrodka wydobycia srebra. Budujemy osadę zarówno wzwyż, jak i pod ziemią. Budynki własnych gildii, budynki publiczne oraz kopalnie. Opłacamy arystokratow, którzy będą pomnażać nam punkty, dbamy, a to niezależnie od głównego nurtu rozgrywki, rozbudowę katedry - wcale nie bezinteresownie, bo kafle katedry oferują nam bogate bonusy. W sumie podobnie dzieje się z budową miasta i budową kopalni - to kolejne prawie osobne mini gierki. Prawie bo laczy je klamra podazy i popytu: gra zaimplementowane ma dwa przyjemne mechanizmy zmian cen rynkowych i populacji, które wywołujemy podejmując aktywności w określonych obszarach. Wszystkie mechaniki sprawnie działają, logicznie osadzono je w realiach epoki i ekonomii tamtych czasów. Zasady dosc proste, po dwóch rozgrywkach instrukcja staje się zbędna, bo wszystko jest czytelne i logiczne uzasadnione. Bardzo mi pasuje. Ps. Pojawiają się zarzuty o brak balansu toru katedry.. nie potwierdzam. Są tam mocne akcje, owszem, ale ich zagranie kosztuje i wymaga przygotowania. Stąd też twierdzenie o niezbalansowaniu tegoż, wydaje się mocno przesadzone. A i jeszcze jedno: KH jest śliczna. Do pelni szczescia brakuje mi tylko metalowych monet. Ale ja te "mince" dopadnę.. ;) tak więc podsumowując- zdecydowałem polecam!